Biopsja

1. biopsja aspiracyjna cienkoigłowa (BAC): nazywa się metodę pobierania materiału komórkowego (cytologicznego) poprzez nakłucie guza cienką igłą. Dzięki zmniejszonej łączności, która cechuje utkanie tkankowe większości nowotworów, bez trudu aspiruje się (zasysa) do światła igły komórki z litych guzów rozrastających się w głębi tkanek. Biopsję cienkoigłową stosuje się do ustalenia rozpoznania wyczuwalnych i niewyczuwalnych guzów. W przypadku guzów niewyczuwalnych biopsję wykonuje się pod kontrolą badań topograficznych (obrazowych) np. tomografii komputerowej (TK), mammografii, scyntygrafii, ultrasonografii (USG). Jest to tzw. biopsja celowana (lub inaczej: selektywna, wybiórcza).     
   ·         Biopsja cienkoigłowa piersii _w przypadku wykrycia zmian w piersiach w badaniu mammograficznym lub ultrasonograficznym i pozwala na różnicowanie zmian pomiędzy zmianami łagodnymi a złośliwymi. Zabieg ten wykonywany jest pod nadzorem usg. W przypadku, gdy nakłuta zostanie struktura o charakterze torbielowatym często po biopsji dochodzi do zniknięcia zmiany. Po przyłożeniu do piersi głowicy ultrasonograficznej i uwidocznieniu zmiany na monitorze lekarz po odkażeniu miejsca wprowadzenia igły, nakłuwa zmianę i pobiera próbkę materiału. Zabieg trwa kilka minut, nie wymaga leżenia w szpitalu ani też zwolnienia lekarskiego. W niektórych przypadkach miejsce wkłucia można znieczulić środkiem w aerozolu. Biopsja cienkoigłowa umożliwia pobranie jedynie materiału komórkowego co w niektórych przypadkach nie pozwala na dokładne określenie charakteru zmiany.
   ·         Biopsja cienkoigłowa gruczołu krokowego
   ·         Biopsja cienkoigłowa szpiku
   ·         Biopsja cienkoigłowa tarczycy
   ·         Biopsja cienkoigłowa wątroby
   ·         Biopsja cienkoigłowa płuc
   Zgodność biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej z rozpoznaniem ostatecznym waha się od 80% do 95% dla wyczuwalnych guzów sutka, tarczycy, płuc czy kości. W przypadku niewyczuwalnych guzów i stosowania biopsji celowanej zgodność ta, waha się od 60% do 70%, np. w przypadku trzustki i węzłów chłonnych jamy brzusznej. Natomiast w guzach wątroby zgodność ta waha się od 80% do 90%.

1. biopsja gruboigłowa - polega na wprowadzeniu specjalnej grubej igły bioptycznej ( w znieczuleniu miejscowym)  do tkanki i pobraniu jej cylindrycznego wycinka, uzyskuje się w ten sposób kawałek tkanki lub narządu . Tkankę poddaje się badaniu histopalogicznemu  pod mikroskopem.
   Wykonywana  jest w przypadku guzów piersi, kości , wątroby, węzłów chłonnych, płuc, prostaty oraz do diagnostyki guzów trzustki.

1. biopsja wycinkowa - polega na wycięciu fragmentu tkanki chorobowo zmienionej pod kontrolą obrazu mammograficznego ( w przypadku raka piersi) . Zabieg ten wykonywany jest przez chirurga. Istnieje wiele odmian biopsji wycinkowej, poczynając od małych wycinków ze skóry, poprzez biopsje endoskopowe (wycinki pobierane różnego typu kleszczykami) aż do zabiegu operacyjnego.
   
2. biopsja wiertarkowa - stosowana najczęściej w diagnostyce kości i polega na pobraniu specjalnym wiertłem (trepanem) wałeczka zmienionej tkanki
   
3. biopsja rysowa i wyskrobiny - polega na zdrapaniu specjalną łyżeczką pasemka tkankowego w narządzie jamistym (szeroko stosowana w ginekologii dla oceny stanu czynnościowego i zmian chorobowych w błonie śluzowej macicy).

 

 

• ustalenia rozpoznania histopatologicznego
• oceny zaawansowania klinicznego choroby
• oceny czystości onkologicznej wyciętych marginesów tkankowych
• aby uzyskac materiał do innych badań ( ocena receptorów hormonalnych , ocena HER2 w raku piersi)